Torchwood Files (Part 13)

By: Torchwood Agent No. 474

Note: Sino mas gusto ninyo? At sino ang mas masarap? Si Samuel o si Kidoi? Comment below, guys. Thanks! Ime-merge ko po sana ang parts 13 at 14 for this weekend, but sadly kinulang po ako sa oras gawa ng commitment ko sa org ko sa school... Officer na po kasi ako sa org na ‘yun at sunod-sunod ang mga activities namin. I was busy so part 13 lang po ang nasulat ko. Anyways, I hope magustuhan n’yo pa rin ‘to. Enjoy, guys, and don’t forget to comment any suggestions below. Salamat po.

SA BAHAY NINA MASTER, HAPUNAN. WRITER’S POV:

Masayang naghapunan ang pamilya ni Master kasama si Kidoi. Tawanan dito, tawanan doon. Nire-recall nila ang nakakatuwang pagsasama dati ng dalawang nagbibinatang kasama nilang kumakain.

“Mga anak, naaalala n’yo pa ba noong una kayong nagkakilala at naging magkaibigan?” Tanong ng ama ni Master, nakangiting sumusubo ito ng kanin sa kanyang bibig.
“Diba magkaaway kayo rati?” Dagdag pa ng nanay ni Master, humahagikgik ito sa tuwa.
“Aba! Oo naman po! Hinding-hindi ko ‘yun makakalimutan, Ma!” Masayang sagot ni Master habang punung-puno ng pagkain ang kanyang bibig.

Napatawa bigla si Kidoi habang nakikinig sa kanilang tatlo na nagkwekwentuhan. Nilunok niya ang karneng kanyang nginunguya at nakangiting nagtanong kay Master.

“Paano nga po ulit tayo nagkakilala, Master?” Inosenteng inosente ang dating ng kanyang mga mata. “Hindi ko na po maalala eh.” Dagdag pa niya rito.
“Hindi mo na maalala, Kidoi? Ang hina mo naman!” Sagot ni Master sabay tawa, at napatawa ulit si Kidoi. “Well, ipapaalala ko sa ‘yo!”

FLASHBACK:
9 years old pa noon si Master at 7 naman si Kidoi. Hindi pa nila kilala ang isa’t-isa noon. Magkapit-bahay sila ngunit di sila nagkikita sapagkat minsan lang lumalabas si Master dati; noon kasi ay wala masyado kaibigan si Master at bahay-skwela lang ang inaatupag nito. Kabaliktaran ito sa buhay ni Kidoi rati na parating nasa labas ng kanilang bahay at nakikipaglaro sa iba pang mga bata sa kanilang kalye.

Isang Sabado ng hapon, katatapos lang maglaro ni Kidoi kasama ang tatlo pa niyang mga kalaro nang dumating ang isa pa nilang kalaro na may dalang mga chocolates.

“Ui! S’an galing ‘yan?” Tanong ng isang bata.
“Galing kay Papa. Kakauwi lang niya galing sa Saudi! Eto may mga chocolates siyang dala!” Sagot ng batang may chocolates. “Tag-iisa tayo!” Dagdag pa niya habang nakangiti.

Kumain sila ng chocolates, ngunit sa sobrang sarap ng chocolates ni Kidoi ay naubos niya agad ito at inagawan ng chocolate ang isa pa niyang kalaro.

“Ui! Akin ‘yan ah! Ba’t mo kinukuha?”
“Akin na lang ‘to! Sarap eh!”
“Hindi! Akin ‘yan!”
“Akin! Isusumbong kita sa tatay ko!”
“Basta akin na ‘to!”

Nagmatigas si Kidoi kung kaya’t nag-away sila ng mga kalaro niya. Sa kasamaang palad, natalo si Kidoi at tinulak ng kanyang kalaro. Bumagsak siya sa lupa.

“Mga mararamot! Chocolate lang eh ayaw pa ibigay!” Sigaw ni Kidoi sa kanyang mga nakalaban habang unti-unting tumulo ang kanyang mga luha.
“E akin ‘to eh! Matakaw! Bad ka! Di kana namin kaibigan at di na tayo bati!” Sigaw ng batang inagawan niya, at iniwan nila si Kidoi.

Lubhang nalungkot si Kidoi sa kanyang naranasan kaya’t umiyak ito ng napakalakas sa gilid ng kalsada, sa sobrang lakas eh nairita ang ilang tao sa paligid at pinatahimik siya ngunit hindi siya tumahimik, bagkus ay lumalapa ang kanyang pag-iyak.

Habang umiiyak ito ay saktong kumakain naman ng Toblerone chocolates si Master. Nasa loob siya ng kanilang bakuran at nage-enjoy sa kanyang kinakain. Nasa kalagitnaan siya ng kanyang pagkain nang marinig niya ang isang napakanakaiiritang iyak mula sa isang bata. Hawak-hawak ang kanyang chocolates, lumabas si Master para usisain kung sino ‘yung batang umiiyak, at ayun nga at nakita niya si Kidoi. Nilapitan niya ito.

“Ingay mo naman!” Reklamo ni Master sabay saksak ng Toblerone sa bibig ni Kidoi, dahilan upang magulat ito.
“Ay!” Tanging nasabi ni Kidoi. “Ba’t naman ginawa ‘yon?” Tanong niya habang umiiyak pa rin.
“Ingay mo kasi eh! Ayan chocolates para tumahimik ka!” Pilosopong sagot ni Master.

Bigla lang din na-realize ni Kidoi na chocolates nga ang nasa bibig niya! Paborito rin niya ang Toblerone. Napangiti siya nang bahagya at nilantakan ang pagkaing nasa bibig niya.

“’Yan lang pala katapat mo eh.” Sabi ni Master sa kanya habang pinagmamasdan siyang mabuti. “Ambaboy naman kumain nito.” Sabi niya sa kanyang sarili regarding kay Kidoi, at unti-unti itong napapatawa dahil sa kanyang mga nakikita.
“Ba’t ka tumatawa?” Tanong ni Kidoi habang puno pa ng chocolates ang bibig niya, wala na masyadong luha sa kanyang mga mata.
“Ambaboy mo kasi kumain eh! ‘Tas ampangit mo umiyak!” Kumento ni Master sabay tawa, at napatawa na rin sa wakas si Kidoi.
Umupo si Master sa tabi ni Kidoi.

“Ako si Master!” Nagpakilala si Master kay Kidoi.
“Master? ‘Yan talaga pangalan mo?” Tanong ni Kidoi sa bagong kakilala, nagtataka.
“Oo! Master! Lahat ng nakakakilala sa akin mga alipin ko!” Sagot ni Master, ma-pride ang kanyang tono.
“Alipin? Hah! Wala ‘yan! Ganda ng pangalan ah! Parang sa mga shaolin lang! May master sila!” Natatawang sabi ni Kidoi, at napatawa na rin si Master. Agad na nagpakilala si Kidoi kay Master.
“Ampangit naman ng pangalan mo! Pambabae! Since iyakin ka naman parang bata, ‘KIDOI’ na lang ang tawag ko sa ‘yo!” Daldal ni Master sa bagong kakilala.
“Kidoi!? Ampangit naman nun!” Reklamo niya kay Master.
“Kesa naman sa tawagin kita sa totoo mong pangalan diba? Parang sa babae!” Sarkastikong sagot ni Master. Kalaunan ay napapayag niya rin si Kidoi na Kidoi ang itawag niya rito.

Doon na nagsimula ang pagkakaibigan ni Kidoi at Master.

BACK TO THE PRESENT:

“Aba! Oo nga Master no? Dahil sa chocolates kaya tayo nagkakilala.” Wika ni Kidoi na nakangiti at tumatawa, ngayon lang niya naalala ulit ang tagpong iyon.
“Hindi ah! Dahil sa katakawan mo ‘yan!” Pilosopong sagot ni Master, at nagtawanan ulit silang apat.

Natapos silang kumain at tumambay muna ng isang oras si Kidoi sa bahay nina Master bago umuwi sa kanila.
Nang umuwi na si Kidoi ay hinatid ito ni Master sa kanilang gate. Nagkwekwentuhan pa rin sila sa mga nangyari sa kanila noon. Niyakap ni Master si Kidoi at ngumiti.

“It’s nice to see you again, Kidoi. My first bestfriend.” Kumento ni Master sa kanyang kaibigan.
“Ikaw rin po, Master. Kuya, akalain mong grabe rin pala ‘yung pinagdaanan natin no?” Kidoi returned the favor.
“Oo nga Kidoi eh. Biruin mo, nagsimula lang ‘tong lahat sa katakawan mo!” Sabi ni Master na nakangiti.
“Oo nga eh, nagsimula sa katakawan ko sa chocolates kaya tayo naging close na magkaibigan, at humantong ang pagkakaibigang ito sa pagkain natin sa mga titi natin!” Natatawang sagot ni Kidoi, ngunit kabaliktaran ang reaksyon ni Master.

Nagulat bigla si Master sa sinabi ni Kidoi, ngunit wala lang ito para sa kababata ni Master, bagkus ay tumawa pa ito ng malakas!

“Gago ka! Maririnig tayo ni Papa patay tayo! Lalo na ako!” Nerbyos na sabi ni Master sa kanya.
“Hindi niya alam, Master?” Tanong ni Kidoi.
“Galit sa mga bakla at bisexual un! Patay ako pag nagkataon!” Sagot ni Master.
“Nako... mahirap ‘yan, Master.” Sagot ni Kidoi, mejo concerned, at sumang-ayon si Master. “Pero, kuya, in time eh maiintindihan din ‘yan ni Papa mo. Kasi kahit iba ang kasarian mo, mabuti kang tao, at hindi ka mahirap mahalin. I’m with you, kuya.”

Napangiti si Master sa sinabi ni Kidoi at sabay silang nagyakapan. Pagkatapos nito ay umalis na si Kidoi sa lugar nina Master.

KINABUKASAN:

Sa ilalim ng Carmen Bridge ay may makikitang mga pulis na nagiimbestiga ng isang spot doon na puno ng dugo at may ilang bits ng mga buto at laman. Ang namumuno sa pagiimbestigang ito ay si Chief Salmonte. Kasama niya sina Luna at Sheila na kumukuha ng sample ng dugo, laman, at buto mula sa spot na ito.

“Girls, ‘wag nyo sabihing aliens ang may kagagawan nito?” He asked them.
“We still need to check, Sir. To be honest, may mga na-detect kaming traces ng biochemical mutations sa ilalim ng Cagayan de Oro, at ginamit namin ang ilan sa mga gadgets namin, so makikitang pati rito ay may traces din ng mutations na ‘yon.” Sheila responded.
“Why check!?! Hindi ba halatang-halata na na aliens nga ang may kagagawan nito?” Chief Salmonte answered irritatingly. “Mga magagaling kayo sa mga bagay na may kinalaman sa mga aliens! Supposed to be alam n’yo ‘to diba
!?!” He added.
“Sir, di mo po ba gets? Sabi namin eh ‘MUTATIONS’, so pwedeng alien, pwede ring man-made ‘to! We need tp check para mas malaman natin kung ano o sino ang kinakalaban natin! We need to be prepared!” Luna answered, voice raised, with an as-a-matter-of-factly tone. “Just please be patient!” She added.
“Sana naman eh as soon as possible eh may findings na kayo! Ako at ang buong kapulisan ng Cagayan de Oro ang mapapahamak eh!” Chief Salmonte told them.
“Kayo lang ba? Pati kami rin naman ah! Baka mawalan rin kami ng trabaho!” Luna reacted, mas nakataas na ang boses niya.

Bago pa man mag-away ang dalawang kasama niya, sumabat na si Sheila. Buti na lang at nawala agad ang tensyon nina Chief Salmonte at ni Luna.
Dahil medyo badmood na si Luna at nagawa na nila ang kanilang dapat gawin for the moment, nagpasya na si Sheila na umalis na silang dalawa, habang bumalik sa pagiimbestiga si Chief Salmonte na naging badmood rin.

“Kala mo kung sino! If I know, mas magaling tayong mga taga-Torchwood kesa sa mga pulis dito sa Pinas!” Luna told Sheila, salubong ang kanilang mga kilay.
“Hussss... chill lang! Pressured lang ‘yun. Alam mo namang sila ang humaharap sa mga higher authorities tsaka sa publiko diba kung may mga mangyayari mang hindi maganda, while tayo eh hindi. Kung palpak tayo, sila ang sasalo sa atin sa gusto nila at hindi. Intindihin mo na lang, Luna.” Sheila told her colleague.
“Eh pini-pressure tayo eh! Pini-pressure na nga tayo ni Bryan na napakasungit tapos pini-pressure pa tayo ng mga pulis na ‘yan!” Reklamo ni Luna.
“Naiintindihan kita. Basta chill na lang tayo. Buti pa libre muna kita ng milktea para kumalma ka.” Wika ni Sheila na nakangiti.
“Hmmmpppfff!!!” Tanging sagot ni Luna, nakasalubong ang kilay.
“Buti na nga lang eh nag-iwan ng isang GSD si Alexis para maka-detect tayo ng mutations diba habang wala siya? Okay na rin ‘yun, at least eh kahit pressured tayo, mas dumali ang trabaho natin. Mas madaling mag-scan.” Sheila further comforted her companion.
“Sabagay...” Luna affirmed Sheila. “’Lika nga! Libre mo ‘ko milktea para lumamig ulo ko.” Dagdag pa nila na may konting ngiti na sa kanyang mga labi, at napangiti na rin si Sheila.

Pagkatapos nilang mag-milktea eh bumalik sila agad sa Torchwood 26 Hub para pag-aralan ang mga samples na nakuha nila. Kumpirmadong may traces nga ito ng biochemical mutations, at totoong dugo, buto, at laman ng tao ang sample na dala nila. Later that afternoon, kinausap ni Sheila si Chief Salmonte at sinabi ang findings ng Torchwood 26. Nabahala si Chief Salmonte. Panibagong kalaban na naman ang haharapin nila, but Sheila assured him na maso-solve nila ito as soon as possible. Dala ng pag-assure ni Sheila ay ang hope niya na bumalik agad si Alexis mula Albay para tulungan sila.

SATURDAY NIGHT THAT WEEK, 7 PM, FEW DAYS AFTER ALEXIS VISITED TORCHWOOD 26 AND KIDOI SAW MASTER, TORCHWOOD’S POV:

Tahimik na nagta-trabahaho ang mga Torchwood 26 agents sa Hub. Sina Bryan at Sheila ay nakaharap sa kani-kanilang mga computer at may mga pinag-aaralang mga bagay-bagay na related sa aliens, especially the samples that Luna and Sheila obtained, habang sina Marcus, Hannah, at Arlene naman ay nage-encode ng mga codes sa computer softwares ng kanilang Hub at pinag-aaralan ang mga data na nakuha nila regarding doon sa nilalang na nag-mutate dahil sa chemical na ginagawa ni Nello, James and Luna, on the other hand, were working together in fixing some of their equipments, while Nello was busy studying the traces of chemicals na naging source nang pag-mutate ng kung ano mang nilalang na nakakapagpabahala sa kanila; he is finding some ways to reverse its process and mutations.

Binasag ni Hannah ang pagka-busy nilang lahat.

“Asan na si Alexis? Ilang araw na na hindi nagpapakita ‘yun ah!” She inquired, “Arlene, may sinabi ba siya sa ‘yo?” She added.
“Oo nga. He told us na babalik siya mula sa Torchwood 45 para humingi ng tulong pero ba’t wala pa siya?” Luna also asked her.
“Wala pa siyang reply sa mga tawag ko, at hindi rin siya kumausap sa akin. I don’t know what happened.” Arlene answered as-a-matter-of-factly.
“Ano? Akala ko ba tutulong ‘yung batang ‘yun?” Bryan questioned irritatingly. “Mga tatlong araw na ah mula nang pumunta siya rito ah. Sa sobrang busy natin hindi natin siya napansin.” He added.
“Yeah, Bryan’s right. Baka mas kulitin pa tayo ng mga pulis kung wala pa tayong further findings. We need to follow him up.” Sheila supported her boyfriend.
“Baka naman marami rin siyang inasikaso muna doon sa Torchwood – Albay. Hindi siya basta-bastang makapagpadala ng tulong kasi nga siya ang head dun sa kanila and maybe preoccupied ‘yun.” Marcus suggested to his workmates. “Let’s give him more time?” He added.
“More time? Baka kakabigay natin ng ‘more time’ ‘jan sa batang ‘yan eh mas lumala ang problema natin at mas marami pa ang masaktan.” Bryan responded. “That’s it! Tatawagan ko ‘yun, at kapag hindi ‘yun sumagot eh kakausapin ko na Torchwood – Metro Manila!” He said firmly, at nagsimula na siyang tumawag sa Torchwood 45.

Walang anu-ano’y tumunog ulit ang Torchwood Branch Interteleporter (TBI) ng Torchwood 26, at mula doon ay lumabas si Alexis na may dala-dalang isang parang remote control na bagay at isang malaking computer chip, kasing-laki ng isang platito.

“Mga kuya, mga ate!” Bati niya sa mga taga-Torchwood 26.
“Alexis! Buti andito ka na! Antagal mo ah!” Sabi ni Bryan habang papalapit sa kanya; tila nawalan siya ng tinik sa bibig nang makita si Alexis.
“Ba’t ba antagal mong bata ka? Ano pa ba ginawa mo doon sa Albay ha?” Sheila asked habang sinusundan si Bryan, her teammates were following her.
“Mga kuya, mga ate, pasensya na po at natagalan ako. Nag-formulate pa po kasi ako ng plano para mas magapi natin ang kalaban natin.” Alexis told everyone, nakangiti siyang pinakita ang kanyang mga hawak.
“Ano ‘yan?” Arlene asked the young Torchwood head.
“I’ll explain po later na.” He told her, sabay harap kay James. “Kuya James, magagawa mo bang ikabit ang computer chip na ‘to sa mga softwares ninyo?” He asked James.
“For what?” James asked Alexis habang hawak-hawak ang chip na dala-dala niya. “At para saan ‘yang parang remote control na ‘yan ha?” He added.

Ngumiti si Alexis at nagsimula siyang mag-explain.

“Well, since we assumed na ang nilalang na nagmu-mutate eh nabubuhay sa ilalim ng lupa, then the only way to defeat such creatures is to attack them underground.” He told them, smiling. “Using the computer chip na dala ko mula Albay, pwede n’yo nang makontrol ang Bio Magmas namin to some extent.” He added.
“Anong Bio Magmas?” Bryan asked him.
“Kuya, ang mga Bio Magmas eh mga artificially created na mga magma na inimbento ng Torchwood 45. Ang properties niya, similar lang sa isang lava, except that makokontrol natin ito at kung sino lang ang susunugin o pupuksain nito.” Alexis further explained. “Using the chip na dala ko, naka-program ang mga Bio Magmas na gagana lang kung Torchwood – Albay ang mago-operate. Para magkaroon kayong mga taga-Torchwood 26 ng opportunity na makontrol ang mga magmang ito, binaklas ko sa computer systems namin ang control chip na ‘yan para ikabit dito sa inyo. Dinala ko rin ang controller ng mga Bio Magmas para mas makontrol n’yo ang direksyon na dadaanan ng mga Bio Magmas. Natagalan ako sa pagbabaklas at pagbuo ng plano para dito so pasensya nga po pala.” Dagdag pa niya sabay pakita ng parang remote control na hawak niya sa kanyang mga kasama.
“Hindi kaya magalit ang mga kasamahan mo niyan? Nagbaklas ka ng mga gamit ninyo eh.” Tanong ni Hannah kay Alexis.
“Okay lang sa kanila, te, and besides wala namang problemang kinakaharap ang Torchwood – Albay ngayon kaya okay lang sa mga kasama ko na kunin ko muna ang mga ito.” Alexis explained.

Tila nabunutan ng tinik ang lahat ng mga taga-Torchwood 26. Napangiti silang lahat.

“Nice job, Alexis.” Bryan commended the young leader.
“Kuya Bry, kami na ni ate Luna ang magkakabit ng computer chip na ‘to sa mga softwares natin para makontrol na natin ang mga Bio Magma.” James told his boss, at sabay sila ni Luna na pumunta sa kanilang mga computers para gawin ang kanilang trabaho.
“Tutulong ako sa inyo.” Sheila told James and Luna. “Marcus, Hannah, at Bryan, samahan ninyo si Alexis sa pag-program ng mga Bio Magma. Dapat maging specific tayo sa kung ano mang nilalang ang tutustahin natin sa ilalim ng lupa.” Utos niya sa kanilang mga kasamahan habang nakangiting sumama kina James.
“Okay, She.” Bryan obeyed. “Arlene, samahan mo si Nello sa paggawa pa ng ibang alternatives para matalo natin ang kalaban natin.” He commanded her, at pumunta agad siya kay Nello para tulungan ito.

Agad na nagsigalawan ang mga Torchwood agents.

“Kuya, Bryan, since nasa ilalim ng lupa nakatira ang mga kalaban natin, at nakatira rin sila sa mga basurahan, so posibleng daga or ipis ang makakalaban natin.” Alexis told Bryan. “So ipo-program natin ang mga Bio Magma na mga ipis or daga lang ang susunugin ng mga Bio Magmas.” He added to him, at napatango si Bryan.

Umabot ng tatlong oras ang pagkakakabit ng computer chip ng mga taga-Torchwood 26, ganoon din ang pag-program nila Bryan sa mga Bio Magmas. It was already 10:30 PM at nagpasya silang magsiuwian na lang muna.

“Guys, maaga tayo bukas sa pag-detect ng further mutations ah kung sakasakali man. For now, mangpahinga na muna tayo.” Bryan told his workmates.
“Ha? E papaano kung habang wala tayo eh may mangyaring hindi maganda?” Hannah asked Bryan.
“Naisip ko na ‘yan kanina pa. Kanina, while nagtatrabaho tayo, I programmed our EPCDs. Kinabit ko siya sa Super Scanner natin. Kung may made-detect man siyang mutations or ano man, tutunog ‘yang mga Ear Pods natin.” He answered Hannah. “Kapag tumunog, kanya-kanya na lang tayo sa pag-teleport dito sa Hub.” He added.
“Ganoon ba? Hmmm.. well sige.” Napapayag si Hannah.
“Teka, paano ‘to si Alexis? Hindi naman taga-CDO to ah.” Nello asked concernly.
“Ayos lang ako kuya, uuwi ako ng Albay. Babalik agad ako bukas. Ako na bahala sa sarili ko.” Alexis assured Nello.

Napatango si Nello. Kanya-kanya agad sila sa pag-uwi sa kani-kanilang mga bahay, habang tumungo naman sa TBI si Alexis para umuwi ng Albay.

SUNDAY, 10:30 AM, SA BAHAY NINA MASTER, WRITER’S POV:

Kakatapos lang magsimba ni Master kasama si Kidoi. Nakatambay ang kababata niya sa may sofa habang hawak-hawak naman ni Master ang kanyang cellphone. Wala ang tatay ni Master dahil pagkatapos magsimba ay dumiretso agad ito sa trabaho, habang nag-grocery naman ang kanyang ina. Nag-iwan ang kanyang mga magulang ng pera panggala ni Master.
Nanood muna sila ni Kidoi ng TV bago mabagot si Master. Tumayo siya para kausapin si Samuel sa may pintuan sa labas ng kanilang bahay.

“Bunso? Tapos ka na magsimba?” Master asked Samuel.
“Opo, kuya. Eto nga po’t naghahanda na ako papunta diyan sa inyo eh. Thanks po sa pag-invite ah! Thanks din po sa pagsabi mo ng direksyon kung papaano makapunta diyan sa inyo, dahil kung hindi baka nawala na ako.” Sagot niya sa kanyang kuya-kuyahan.
“Okay good! Wala ‘yun! Basta ikaw. Sige, sina kuya Armand mo naman ang kakausapin ko ah! Magmadali ka sa pagpunta rito.” Utos ni Master sa kanya.
“Opo, kuya. I’m on my way there.” Samuel assured him.
“Nga pala, bunso, ano kulay ng brief mo ngayon?” Pilyong tanong ni Master, nakangiti. Bumulong siya incase may makarinig.
“Grey, kuya.” Sagot ni Samuel.
“Wow, sarap! Sige, bunso. Bye.” Pagpapaalam ni Master.
“Okay po.” Sagot ni Samuel.

Binaba ni Master ang kanyang cellphone at tumawag sa iba pa niyang mga kaibigan; gumamit siya ng conference call.

“Jun? Katatapos ko lang magsimba. Kayo ni Armand?” He asked his friends.
“Bro, katatapos ko lang din magsimba, pero may iniutos pa ang mama ko sa akin so baka matagalan ako.” Sagot ni Armand sa kanya.
“Master, Armand, tapos na rin akong magsimba. I’m on my way there. Antay lang kayo.” Wiki ni Jun sa mga kausap niya.
“I hope di ako matagalan, guys.” Paalala ni Armand sa mga kasama niya. “Dadalian ko lang ‘tong pinapagawa ng mama ko sa akin. But if ever matagalan ako, magdadala ako ng pagkain diyan sa inyo para diyan na tayo mag-lunch bago tayo gumala, para tipid.” Dagdag pa niya.
“Oh great! Sige ba, basta ‘wag mo lang kami ubusan ah! Bilisan mo, pre.” Sagot ni Master. “Baka mamaya eh matagalan ka diyan at iwan ka namin!” Dagdag pa niya na medyo natatawa.
“Nako! Hindi natin maiiwanan ‘yang si Armand, Masterm may dalang pagkain eh, at ‘pag sa lakaran mabilis ‘yan si Armand!” Reaksyon ni Jun na napapatawa. “Nga pala, Master, paano si Samuel? Pupunta ba ‘yun?” He inquired.
“He is on his way daw. Baka maunahan ka pa n’un ah!” Sagot ni Master.
“Ui! Excited silang magkita ng boyfriend niya!” Biro ni Armand.
“Mga gago! Kapatid ko ‘yun!” Sagot ni Master sabay tawa, tumawa rin ang dalawa niyang kausap. “Basta bilisan n’yo ah!” Dagdag pa nito sa kanyang mga kaibigan.

Nagpaalamanan silang tatlo at binaba ni Master ang kanyang cellphone. Bumalik agad siya sa tabi ni Kidoi.

“Kuya, going na po ba sila?” He asked his friend.
“Yep, and if male-late ang kuya Armand mo, magdadala raw siya ng pagkain, so baka dito na tayo mag-lunch.” Sagot niya sa kanyang kaibigan. “Buti na lang may maraming kaning tira sa kusina kung nagkataon.” Dagdag pa ni Master.
“Wow! Edi masaya!” Sagot ni Kidoi na nakangiti.
“Oo nga eh.” Master affirmed. “Nga pala, may mas masaya akong bagay na naisip, bunso.” Nakangiti si Master.
“Ano ‘yun, kuya?” Kidoi asked him.

Biglang hinalikan ni Master ang mga labi ni Kidoi, at lumaban sa halik ang kahalikan niya! Madiin ang kanilang halikan, at hindi nagtagal ay naglabasan na ang kanilang mga dila! Kasabay ng pagdidilaan nila ay ang dahan-dahan nilang pag-ungol dahil sa sarap na kanilang mga nararamdaman. Hiniwalay sandali ni Master ang kanyang bibig sa mga labi ni Kidoi.

“Ikaw ah! Pilyo ka, kuya!” Nakangiting sabi ni Kidoi.
“Siyempre naman.” Sagot ni Master. “Baka matagalan sila eh so maglibang muna tayo!” Dagdag pa niya.
“Sex na lang tayo, kuya!” Hamon ni Kidoi.
“’Wag, baka dumating din sila at mahuli tayo. Pero may mga alternatives tayong pwedeng gawin.” Suggestion ni Master at naghalikan sila ulit.

Binuksan ni Master ang zipper ng pantalon ni Kidoi.

“Anong ginagawa mo, kuya?” Kidoi asked his friend.
“Tinitingnan ko lang ang kulay ng brief mo.” Sagot ni Master habang tinititigan ang itim na bukol sa brief ng kanyang kahalikan. Dinilaan niya ito.

Inilabas ni Master ang alaga ni Kidoi at magiliw niya itong sinipsip at dinilaan, hanggang sa maging deepthroat ito. Nabibilaukan si Master sa burat ni Kidoi, ngunit wala iyon sa sarap na nararamdaman niya! Bagkus ay dinilaan pa ni Master ang mga itlog ni Kidoi para mas masarap.
Napatingin sa kisame si Kidoi; tirik ang kanyang mga mata sa sarap. Napa-‘Ahhhhh!’ siya habang kinakagat ang kanyang mga labi. Hindi nagtagal ay diniin pa niya ang ulo ni Master sa kanyang nakatayong alaga! Sinasabayan ito ni Kidoi ng ilang kadyot sa bibig ni Master na siyang nagdadagdag ng init at sarap ng kanyang nararamdaman. Enjoy na enjoy si Master sa kanyang natitikman.
Kalaunan ay mas diniin pa ni Kidoi ang ulo ni Master at lumakas pa ang kanyang ungol! Mukhang lalabasan na siya! Minabuti ni Master na mas todohin pa ang pagsupsop ng kanyang titi para kung sumabog na ang katas ni Kidoi ay maraming masasalo ang kanyang bibig. At ayun nga, sa isang may kalakasang sigaw ay biglang pumutok ang mga tamod ni Kidoi! Naka-limang putok siya sa bibig ng kanyang kaibigan! Dahil sa sarap ay nilunok lahat ni Master ang tamod ng kanyang kaibigan, at tumigil siya sa pag-chupa na humihingal dahil sa tindi ng libog na kanyang naramdaman.

“Sarap, Kidoi.” Sabi ni Master na nakangiti, at napangiti rin si Kidoi. “Ikaw naman!” Utos ni Master sabay labas ng kanyang titi sa kanyang puting brief, at hinila agad niya ang ulo ni Kidoi rito!

Si Kidoi naman ngayon ang chumuchupa kay Master! Sa galing ni Kidoi ay napuno ng mga murang ‘Fuck!’ at ‘Shit!’ ang buong sala nila Master. Parang kuting na sumisipsip ng gatas ng kanyang ina ang dating ng pag-chupa ni Kidoi kay Master, isang bagay na nagustuhan ng kanyang kuya-kuyahan. Libog na nakangiti si Master sa ginagawang serbisyo ni Kidoi sa kanya habang tinititigan niya itong chumuchupa.
Biglang diniin ni Master ang ulo ni Kidoi sa kanyang titi kung kaya’t mas nabaon ito sa bibig ng kanyang kababata. Napa-‘Ahhhhh!’ si Master sa sarap habang nabibilaukan naman si Kidoi. Ngunit habang nabibilaukan si Kidoi ay mukhang mas nasasarapan pa ata si Master sa mga nangyayari. Nagkagat-labi siya sa sarap na kanyang nararanasan!

“Galingan mo pa! Ipakita mo kung gaano ka kagaling gamit ang mga turo ko sa ‘yo!” Utos ni Master sa chumuchupa sa kanya, kaya naman dinilaan ni Kidoi pati ang mga itlog ni Master, dahilan upang magmura ng ‘Fuck!’ at ‘Shit’ ito!

Napakagat-labi si Master, at walang anu-ano’y kinantot niya ng marahas ang bibig ni Kidoi, kantot na mas nabilaukan pa si Kidoi ngunit mas masarap sa parte ni Master! Maya-maya pa’y tumigas ang kanyang mga binti, at BOOM! Naka-limang putok din si Master! Walang sinayang na tamod si Kidoi at ininom niya ang mga ito na para bagang isang nilalang na uhaw sa tamod!
Lupaypay silang dalawa dahil sa sarap at pagod.

“Sarap po. Halikan ulit tayo!” Alok ni Kidoi, at naghalikan ulit sila ni Master kahit na pareho silang pagod.

Sampung minuto ang kanilang chupaan at umabot ng 5 minuto ang kanilang halikan –– mas madiin, mas matindi, at mas naglalabasan pa ang kanilang mga dila kumpara ng kanina! Naghalo ang mga tamod sa kanilang bibig, dahilan upang mas masarapan sila sa kanilang ginagawa.
Nasa kalagitnaan sila ng paglalaplapan nang biglang tumunog ang doorbell ng bahay ni Master.
Naghiwalay sandali sina Kidoi at Master at nag-ayos. Sinilip ni Master kung sino ang nag-doorbell, at nakita niya si Samuel na nakatayo at nakangiti sa kanya. Napangiti rin si Master sa kanyang nakita, at bumalik siya kay Kidoi.

“Bunso, makikilala mo na kung sino si Samuel!” Masayang balita ni Master sa kanyang kaibigan, at dali-dali siyang pumunta sa gate para papasukin ang kanyang bagong bisita.

Pumasok sa bahay si Samuel na nakangiti, ngunit tila ata nawala ito nang makita niya ang isa pang lalaking nasa sofa ng sala nina Master.

“Hello, bro!” Masayang bati ni Kidoi kay Samuel na kumakaway pa sa tuwa.
“Ummm.. hi..” Mahinang sagot ni Samuel na para bagang naiilang kay Kidoi.
“Mga bunso! Buti nagkita na kayo!” Nakangiting sabi ni Master. “Samuel, this is Kidoi, and Kidoi, eto si Samuel.” Pagpapakilala ni Master sa kanilang dalawa. Napa-‘Ahhhh...’ lang si Samuel habang nakangiti naman sa tuwa si Kidoi.
“Hi, Samuel! Nakwento ka po ni Kuya Master sa akin! Ikaw pala ang bago niyang bunso!” Pahayag ni Kidoi na lumapit kay Samuel. Napapagitnaan sila ni Master.
“Bunso mo rin siya, kuya?” Tanong ni Samuel. “Akala ko po ba ako una mong bunso?” Dagdag pa niya.
“Akala ko nga rin, Samuel eh. Pasensya na ah!” Nakangiting sabi ni Master. “Kasi, bago pa kita nakilala noon ay magkapit-bahay na kami nitong si Kidoi dati. Nagkakilala kami at ayun, naging magkaibigan kami.” Masayang dagdag pa niyang pahayag.
“Lumipat lang kami ng Bukidnon noong around 10 years old na ata ako kaya nagkahiwalay kami ni Master.” Dagdag pa na wika ni Kidoi. “Alam mo, bro, swerte ka noong nalaman kong kuya mo rin pala itong si Master! Meaning nito eh studyante ka niya! Naging studyante rin niya ako, kaya marunong akong sumayaw ngayon!” Kidoi added enthusiastically.
“Ahhh.. nice..” ‘Yan lang ang tanging nasagot ni Kidoi at pilit siyang ngumiti sa kanilang dalawa.
“Maiwan ko muna kayo. Magtitimpla lang ako ng juice para sa atin at sa dalawa n’yo pang kuya!” Sabi ni Master sa kanilang dalawa sabay tungo sa kusina.
“Halika! Kwentuhan tayo, pre!” Magiliw na pagiimbita ni Kidoi kay Samuel sabay hila ng kanyang kamay patungo sa sofa, at napaupo si Samuel sa tabi niya.

Mapapansing naiilang si Samuel sa presence ni Kidoi, ngunit hindi ito napansin ni Kidoi at ni Master; akala niya kasing sila lang ng kuya Samuel niya at ng kanyang mga kaibigan ang makakasama niya, may iba pa pala.

ITUTULOY...